گسلهای فعال ایران را می توان به عنوان شواهد مستقیم تغییرشکل کنونی پوسته در ایران دانست که حاصل برخورد قاره ای بین صفحات عربستان و اوراسیا می باشد. از آنجا که در مطالعه گسلهای فعال ایران، بجز در معدود مواردی، از روشهای ژئومرفولوژیکی و چینه شناسی کواترنر استفاده نشده است، معرفی گسلهای فعال بر پایه تحقیق ژرف در داده های زمین لرزه ای صورت پذیرفته است. با وجود این، شناسایی گسلهای فعال براساس داده های لرزه ای در مناطق برخوردی قاره ای نظیر ایران، که از نظر ساختاری پیچیده و ناهمگن می باشد، بسیار دشوار است. این موضوع از آنجا ناشی می شود که لرزه خیزی در چنین مناطقی به تعداد معدودی گسل منفرد و مجزا محدود نمی باشد؛ بلکه در نتیجه فعالیت پهنه های گسلی به پهنای چند صد کیلومتر روی می دهند. به این ترتیب، به دلیل تراکم زیاد گسلهای فعال در ایران و دقت کم داده های مهلرزه ای، گاهی سرچشمه بعضی از زمین لرزه ها به بیش از یک گسل نسبت داده شده است. علاوه برآن، فقدان نقشه های بزرگ مقیاس مربوط به گسلهای فعال و کانون سطحی با دقت بالا به ناتوانی ما در برقراری یک ارتباط یک به یک بین زمین لرزه ها و گسلهای فعال در ایران انجامیده است. با این وصف، روشن است که حتی با فرض داشتن نقشه های بسیار دقیق از کانون سطحی زمین لرزه ها، شناسایی تمام گسلهای فعال امکانپذیر نمی باشد. این امر از آنجا ناشی می شود که: ۱- بسیاری از زمین لرزه ها در نتیجه فعالیت گسلهایی روی می دهند که در زیر رسوبات مدفون می باشند و مستقیماً به سطح زمین نمی رسند (مانند زمین لرزه های منطقه زاگرس). ۲- حرکات تدریجی زمین در طرفین گسلهای فعال در یک دوره زمانی طولانی (ناشی از رژیم خزش) یا ایجاد زمین لرزه بزرگ همراه نمی باشد.
در نقشه حاضر گسلهای فعال اصلی ایران، سرعتهای اندازه گیری شده با استفاده از GPS و رابطه ی بین بردار لغزش و محور فشاری که از حل مکانیسم کانونی زمین لرزه های رخ داده در مناطق مختلف ایران به دست آمده، نشان داده شده است.
جهت دریافت فایل این آموزش به ادامه مطلب مراجعه نمایید.
